فاطمه گفتاری، روناك صفازاده و هانا عبدی فعالین زن، از زندان سنندج تماس گرفته و وضعیت خود را تشریح نمودند.
این سه تن که از اعضای انجمن زنان آذرمهر سنندج بوده و چندين ماه است كه در بازداشت به سر می‌برند، طی یک تماس تلفنی از زندان عمومی سنندج با دبير انجمن آذرمهر از وضعيت خود و شرايط زندان سخن گفته‌اند.
آن‌ها در اين تماس كوتاه تلفنی تأكيد كردند كه ما هيچ گناهی غير از حق‌خواهی نداريم و تنها جرم‌مان تلاش برای برابری انسان‌ها بوده، انسان‌هايی كه به واسطه‌ی مليت و جنسيت خود در اين كشور مورد تبعيض قرار گرفته و می‌گيرند. ما به نام انسان خواهان حقوق انسانی خود بوده‌ايم و در مقام يك شهروند خواسته‌ايم تا به حقوق شهروندی‌مان احترام گذاشته شود و امروز پس از گذراندن ماه‌ها حبس در شرايط زجرآور به جرم ناكرده و اتهامات واهی كه به ما نسبت داده شده ذره‌ای از باورها و اعتقادات‌مان كاسته نشده و چه بسا با مشاهده شرايط زندان و برخورد با زنان زندانی بيش از پيش به حقانيت خواسته‌های‌مان پی برده‌ايم.
هانا و روناك و فاطمه گفتاری، در بخش ديگری از صحبت‌های‌شان به زنانی اشاره كرده‌اند كه به تعبير آنان سال‌هاست در فراموش‌خانه‌های ندامت به سر می‌برند و كسی از آن‌ها خبری نگرفته و حتی برخی از خانواده‌ها وجود آنان را انكار می‌كنند و نبودشان را بر حضورشان در زندان ترجيح می‌دهند. اين زنان اكنون كه فعالان زن را در كنار خود می‌بينند نه به راحتی، اما آرام آرام اعتماد
این سه تن که از اعضای انجمن زنان آذرمهر سنندج بوده و چندين ماه است كه در بازداشت به سر می‌برند، طی یک تماس تلفنی از زندان عمومی سنندج با دبير انجمن آذرمهر از وضعيت خود و شرايط زندان سخن گفته‌اند.
آن‌ها در اين تماس كوتاه تلفنی تأكيد كردند كه ما هيچ گناهی غير از حق‌خواهی نداريم و تنها جرم‌مان تلاش برای برابری انسان‌ها بوده، انسان‌هايی كه به واسطه‌ی مليت و جنسيت خود در اين كشور مورد تبعيض قرار گرفته و می‌گيرند. ما به نام انسان خواهان حقوق انسانی خود بوده‌ايم و در مقام يك شهروند خواسته‌ايم تا به حقوق شهروندی‌مان احترام گذاشته شود و امروز پس از گذراندن ماه‌ها حبس در شرايط زجرآور به جرم ناكرده و اتهامات واهی كه به ما نسبت داده شده ذره‌ای از باورها و اعتقادات‌مان كاسته نشده و چه بسا با مشاهده شرايط زندان و برخورد با زنان زندانی بيش از پيش به حقانيت خواسته‌های‌مان پی برده‌ايم.
هانا و روناك و فاطمه گفتاری، در بخش ديگری از صحبت‌های‌شان به زنانی اشاره كرده‌اند كه به تعبير آنان سال‌هاست در فراموش‌خانه‌های ندامت به سر می‌برند و كسی از آن‌ها خبری نگرفته و حتی برخی از خانواده‌ها وجود آنان را انكار می‌كنند و نبودشان را بر حضورشان در زندان ترجيح می‌دهند. اين زنان اكنون كه فعالان زن را در كنار خود می‌بينند نه به راحتی، اما آرام آرام اعتماد
می‌كنند و درد دل خويش را بر زبان می‌آورند و از مشكلات خانوادگی و اجتماعی كه در حضورشان در زندان تأثير بسيار داشته و نیز وضعيت نامطلوب زندان و رفتار نامناسب زندان‌بانان می‌گويند، به اين اميد كه صدای‌شان پژواكی يابد.
اين تماس كوتاه با اين جمله‌ی كوتاه خاتمه می‌يابد "ما را فراموش نكنيد."
اين تماس كوتاه با اين جمله‌ی كوتاه خاتمه می‌يابد "ما را فراموش نكنيد."
Aso Saleh
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر